فرازآوری با گاز (3): نحوه رسم منحنی‌های Outflow

همان طور که در نمودار پست قبل دیده شد، دبی جریانی مایع ثابت است.

نمودار بالا شرایطی را نشان می‌دهد که دو دبی مایع متفاوت (q2 و q1)، ولی با نسبت گاز به مایع یکسان، در یک نمودار رسم شده‌اند (سایر پارامترها ثابت هستند).

دبی جریانی دوم از دبی اول بزرگتر است؛ q2>q1 .

افزایش دبی مایع باعث افزایش افت فشار اصطکاکی می‌شود، بنابراین گرادیان فشار کلی نیز افزایش پیدا می‌کند.

مطابق شکل بالا، در عمق D، با افزایش نسبت گاز به مایع از مقدار صفر تا نقطه‌ای که به منحنی گرادیان مینیمم (Minimum gradient curve) برسیم، فشار تولیدی از ‘A به A (برای دبی q1) و از ‘B به B (برای دبی q2) می‌رسد.

اگر این فشارهای ته‌چاهی (‘B – B و ‘A – A) را در نموداری رسم کنیم که محور عمودی آن مقدار فشار ته‌چاهی و محور افقی آن دبی مایع باشد، آنگاه این نمودار را منحنی Outflow برای عمق D می‌نامند. این منحنی‌ها در شکل زیر نمایش داده شده‌اند.

با توجه به نمودار بالای صفحه، سه راه برای بدست آوردن منحنی‌های Outflow وجود دارد:

تمام نقاطی که برای دبی‌های مختلف جریان مایع، نسبت گاز به مایع مشابه دارند را در یک منحنی به هم متصل کنیم.
تمام نقاطی که برای دبی‌های مختلف جریان مایع، نسبت گاز به مایعی دارند که موجب حصول گرادیان مینیمم می‌شود را در یک منحنی به هم متصل کنیم (نمودار زیرین در شکل بالا).
تمام نقاطی که برای دبی‌های مختلف جریان مایع، دبی تزریق گاز مشابهی دارند را در یک منحنی به هم متصل کنیم.

با توجه به نمودار بالا، اگر نسبت گاز به مایع برابر صفر باشد (Rgl=0)، حداقل فشار (Minimum pressure) زمانی است که دبی مایع برابر با صفر باشد. اگر نسبت گاز به مایع بیشتر از صفر باشد، حداقل فشار در نقطه‌ای است که دبی مایع بیشتر از صفر است. مقدار دبی مایع در نقطه حداقل فشار بستگی به قطر لوله مغزی، فشار سرچاهی، و نسبت کل گاز به مایع دارد. با ثابت نگه داشتن تمام این پارامترها، شکل زیر نشان می‌دهد که چگونه وقتی قطر لوله مغزی (d) تغییر می‌کند، نقطه حداقل فشار نیز تغییر می‌کند.