چگونه صنعت نفت و گاز می تواند با چالش گرم شدن زمین مقابله کند؟
فشار زیادی بر صنعت ما برای کاهش انتشار CO2 و گازهای گلخانه ای وجود دارد و اگر همه ما با دوچرخه یا اسب سر کار برویم، می توانیم آلایندگی ها را کاهش دهیم 🙂
اما بیایید قبول کنیم که به این زودی اتفاق نمی افتد!
در این پست چند اقدام عملی که هر اپراتوری می تواند انجام دهد را بررسی می کنیم تا تأثیر فوری بر نحوه مدیریت روزانه چاه های خود و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای داشته باشیم.
چگونه صنعت نفت و گاز می تواند با چالش گرم شدن زمین مقابله کند؟
یک رابطه عشق و نفرت نسبت به صنعت نفت وجود دارد. مصرف کنندگان محصولات نهایی را دوست دارند – از پلاستیک و مواد اولیه گرفته تا داروها و البته سوخت هایی که خانه ها و ادارات را گرم کرده و خودروها را برای مدت طولانی گرم خواهند کرد. زندگی مدرن بدون آنها نمی تواند ادامه یابد.
بسیاری از همین مصرف کنندگان نفت را کثیف، بی فایده و آلاینده می دانند.
در آگوست ۲۰۲۱ یک گزارش سازمان ملل متحد بیان کرد که دمای متوسط کره زمین ۱.۲ درجه سانتی گراد افزایش یافته است و تا سال ۲۰۴۰ به ۱.۵ درجه سانتی گراد افزایش می یابد، مگر این که اقدامات اساسی و تقریباً فوری انجام شود. توافقنامه ۲۰۱۵ پاریس در مورد تغییرات آب و هوایی بیشتر کشورها را متعهد کرد که تا سال ۲۰۵۰ کربن خنثی داشته باشند تا از گرم شدن مداوم کره زمین جلوگیری شود.
در سراسر جهان، صنعت نفت و گاز نه درصد از کل تولید گازهای گلخانه ای (GHG) را فقط از عملیات ها تشکیل می دهد. سوختهایی را که تولید می کنیم، که ۳۳ درصد از انتشارات جهانی را تولید می کنند، اضافه کنید و بخش ما به تنهایی مسئول ۴۲ درصد از انتشارات جهانی است.
با وجود بدگویی های مطبوعات، تقاضا برای محصولات ما کاهش نمی یابد. با وجود اینکه انتظار می رود انرژی های تجدیدپذیر نیمی از کل انرژی مورد استفاده را تا سال ۲۰۴۰ تشکیل دهند، نفت و گاز همچنان ۴۰ درصد را شامل می شود و مقدار کل انرژی مورد استفاده همچنان رو به افزایش است. جمعیت جهان از ۷.۵ میلیارد به ۹.۰ میلیارد نفر افزایش می یابد، انتظارات در مورد استانداردهای زندگی با رشد بیشتر کشورهای در حال توسعه افزایش می یابد و گاز همچنان به عنوان سوخت انتقالی به دور از زغال سنگ، سنگ زغال سنگ، چوب (یا کود گاو!) مورد استفاده قرار می گیرد.
صنعت ما به عنوان عامل اصلی تولید گازهای گلخانه ای (GHG) در کانون توجه قرار دارد، بنابراین چه کاری می توانیم انجام دهیم؟
سرمایه گذاری در فناوری میدان نفتی دیجیتال برای حل مشکلات
نکته کلیدی برای باز کردن قفل این است که از فناوری دیجیتال برای بهبود بنیادی کارایی در سطح هر چاه استفاده کنید. بهره وری موثرتر از چاه ها باعث کاهش مصرف برق، تولید بیشتر با هزینه کمتر، کاهش بازدید از محل و جلوگیری از تصادفات رانندگی می شود. این امر به طور قابل توجهی انتشارات بالادستی را که یک چهارم تولید کل صنعت را شامل می شود، کاهش می دهد.
فناوری دیجیتال به ما امکان می دهد هر چاهی را به سرعت رصد و تجزیه و تحلیل کنیم. ما می توانیم از یادگیری ماشین یا هوش مصنوعی برای بهینه سازی سریع آنها استفاده کنیم.
۱- بهینه سازی چاه ها در چند ثانیه و نه چند ساعت
در حالی که ممکن است دو ساعت طول بکشد تا یک مهندس عملیات (Field Engineer) یک چاه را دقیق بررسی کند، یک سیستم دیجیتالی می تواند همین کار را در چهار ثانیه انجام دهد. در حقیقت با استفاده از فناوری میادین دیجیتال شما می توانید نتایج و توصیه های لازم برای بهینه سازی تک تک چاه ها را در یک داشبورد ببینید و سریعا چاه هایی که نیاز به توجه دارند را شناسایی کنید.
این بدان معناست که یک مهندس می تواند چاه های بیشتری را در یک روز کاری اداره کند، از راه دور پارامترهای آنها را تغییر داده تا آنها را بهینه کند، میزان برق مصرفی برای کارکردن پمپ یا میزان گاز مورد نیاز در کمپرسور برای تولید چاه های گس لیفتی را کاهش دهد.
بازدید از سایت را با نظارت از راه دور محدود کنید
نظارت و کنترل از راه دور پمپ ها به معنای تعداد بسیار کمتر بازدید از سایت است. این دو پیامد دارد – کاهش بسیار رفت و آمد، که باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و در نتیجه CO2 و تصادفات بسیار کمتر می شود.
میدان های نفتی معمولاً در مناطق نسبتاً دورافتاده با جاده های شن و خاکی قرار دارند. تصادفات اغلب اتفاق می افتد. یکی از اپراتورها پس از به کارگیری فناوری دیجیتال، تعداد بازدیدهای سایت را تقریباً یک چهارم (۲۳ درصد) کاهش داده است. این یعنی هزاران مایل طی نشده، میزان تصادف کمتر و داده های عملیاتی با وضوح بالاتر. ماشین ها در مانیتورینگ چاه ها بهتر از افراد هستند.
فناوری دیجیتالی نه تنها به صدها یا هزاران حلقه چاه اجازه می دهد تا دائماً تحت نظر قرار گرفته و مشکلات احتمالی یا واقعی را مشخص کنند، بلکه به طور خودکار داده ها را از منابع متعدد در یک سیستم ادغام می کند. این بدان معناست که تیم های فنی فقط باید یاد بگیرند وارد سیستم شوند و حجم کار خود را به میزان قابل توجهی کاهش داده و بهره وری خود را افزایش دهند.
هزینه های فناوری اطلاعات کاهش می یابد، زیرا سیستم در Cloud اجرا می شود، به طور مداوم به روز می شود و در برابر هکرها محافظت می شود و می تواند در هر مکانی استفاده شود. این امر همچنین باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه ای می شود. در طول قرنطینه همه گیر، مشتریان ما گزارش دادند که کارکرد سیستم های ما برای اپراتورهایی که از خانه کار می کنند طبق روال معمول بوده است، در حالی که برای دسترسی به سیستم های سازمان های خود دچار مشکل شدند.
۳- از هوش مصنوعی برای افزایش کارایی در صنعت استفاده کنید
با ادغام داده های اپراتورهای متعدد، پیش بینی های هوش مصنوعی دقیق تر می شوند و به طور مداوم بهبود می یابند.
یک سازمان که از فناوری دیجیتال استفاده می کند مثمر ثمر است، اما اگر هر اپراتور از این روش استفاده کند، تأثیر بر انتشار گازهای گلخانه ای صنعت چشمگیر خواهد بود. آن را با بازیافت زباله های خانگی مقایسه کنید. اگر یک خانواده این کار را انجام دهد، تأثیر آن ناچیز است. اگر هر خانواده ای این کار را انجام دهد، نتایج چشمگیر است. با گسترش فناوری دیجیتال به همه چاه های ما، احتمال کاهش انتشارات قابل توجه است.
۴- کاهش انتشار گازهای فلر
اگر یک تصویر جهانی از صنعت ما وجود داشته باشد، آن یک چاه با شعله های گاز فلر است! عموم مردم و سیاستمداران شاهد اتلاف انرژی و مقدار زیادی CO2 هستند.
برای درک مقیاس، ۹۰۷۵ میلیارد متر مکعب گاز طبیعی (که معادل نیمی از کل گاز لوله کشی اروپا است) در سراسر جهان از طریق vent ها، نشت ها و فلرها هر ساله ناپدید می شود. این گاز به ارزش ۴۰ میلیارد دلار می باشد.
گازهای شعله ور می توانند در عوض به گاز طبیعی فشرده (CNG)، گاز مایع نفتی (LPG)، گاز معادل گاز به مایع (GTL) یا گاز طبیعی مایع (LNG) تبدیل شوند که همه آنها بازارهای آماده دارند و CO2 بسیار کمتری دارند.
واحدهای بازیابی بخار (Vapor recovery units) را می توان به همراه کمپرسورها برای استفاده از گازها و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای نصب کرد. برخی دیگر از فرصت ها که با استفاده از آن ها می توان گازها را حفظ و فروش را بیشتر کرد:
- Double mechanical seals on pumps,
- gas seals on compressors,
- valve stems with carbon packaging rings
صرفه جویی ۱ تریلیون دلاری!
در دراز مدت، ما به دنبال جذب، ذخیره و استفاده از کربن (CCSU) هستیم، که هنوز به صورت تجاری به دست نیامده است و ممکن است مفید نباشد مگر اینکه صنایع سنگین (و آلاینده های سنگین CO2) به عنوان شریک به آنها ملحق شوند. اگر مالیات کربن افزایش یابد، آنها انتخاب کمی خواهند داشت.
برای صنعت ما، این یک فرصت بزرگ است. ما زمین شناسی و حفاری را می شناسیم.
رسیدن به یک تریلیون دلار پس انداز تا سال ۲۰۲۵ بسیار امکان پذیر است. بیایید فلسفه نایک را بپذیریم و “just do it”.
منبع: این لینک
دیدگاهتان را بنویسید